Yalnızlık Benim Canımı Acıtan

Çok sıkıldım şu yalnızlıktan yaa... Sabah kalkıyorum yalnızım, günaydın diyebileceğim kimse yok, kahvaltı yapabileceğim kimse de olmadığı için  kahvaltı da yapmıyorum. Kahve sigara, kahve sigara böğğğ... Sonra kurs ve ardından iş hayatı ve sonra yine eve dönüş. Yine yalnızlık.....

Karşılıklı şöyle günün kritiğini yapabileceğim kahvemi tokuşturacağım bir sevgilim ya da dostum yok. Bu da beni çok üzüyor. Çok özel sırlarımı paylaşmak istiyorum tepki almak istiyorum belki de tartışmak istiyorum ama yalnız kalmak istemiyorum artık.

Yalnız kaldıkça acılarım sürekli taze kalıyor, her gece tazeliyorum yaşadıklarımı, büyütüyorum küçük insanları. Hadi sabahları bir şekilde (ebru kursu) doldurdum yalnızlığımı ama ya geceler... Uzun bitmek bilmeyen geceler.