Normal Ben!!

   Laptopumu açasım gelmedi 2-3 gündür.Onu faceden silmenin verdiği bir rahatlıkmıydı bilmiyorum.Ama rahattım,mutlu,kendi halinde ve aşmış.
  Ben böyle kendi halinde rahat ve evi bok götüren bir halde eve yeni gelmişken,telefonum çaldı,eski çalıştığım şehirden bir arkadaşım ''ben geldim aç kapıyı''dedi.Ev konusunda ürkmemesi için onu baştan uyararak içeri aldım.Ne hazırlıklı hatunum ki evde dün geceden yaptığım dolma vardı,oturduk yedik.Kahveler yapıldı fallar bakıldı,maziye dalındı.Önce ben anlattım,içimde kalan son kırıntıları  onunla paylaştım ve farkettim ki artık eskisi kadar üzülmüyorum,her anlatışımda bir parça azalıyor aşkım ve nefretim.En son izlediğim bir filmi anlatır gibi döküldü ağzımdan kelimeler,beni etkilemeyen ve bir daha olsa bir kere daha izlerim demeyeceğim bir film.

  Her insan ayrı bir hayat deriz ya,o garibim benden daha dertliymiş,başladı anlatmaya,ahh canım dedim,dayanamadı lavaboya koştu,kustu kustu kustu...O da biriktirmiş içinde,onun ki farklı bir dışa vurum oldu tabi...Sonra yatırdım onu,ben de odama geçip kitabıma daldım.Bir baktım içeriden bir ses geliyor,bizim kız ona acı çektiren adamla konuşuyor ağlıyor seviyorum seni diyor.Ah be aşk,ah be kadınlar,nasıl varlıklarız biz böyle demekten kendimi alamadım.